Kulebiak z grzybami

Nie zdarzyło mi się nigdy jeść kulebiaka w domu rodzinnym, chociaż słyszałam o nim wielokrotnie.

Po prostu nie ten rejon i nie było tradycji robienia go u nas...

 

Wreszcie znalazłam przepis na kulebiak z grzybami w jednej z gazet i postanowiłam się nim posiłkować przy zrobieniu własnego.

 

 

Nie mogę powiedzieć, że mi przypomina smak dzieciństwa i właściwie nie wiem czy właśnie tak to powinno smakować...

Ładnie wyrósł, przyjemnie się zrumienił i w środku też mu niczego nie brakowało :)

Jest to ciekawa alternatywa dla zwykłego obiadu - rolada z kruchego ciasta wypełniona grzybowym farszem.

Majlord marudził, bo jedyne ciasto jakie uznaje na obiad, to takie pod pizze... Niemniej powiedział, że dobre "tylko na kolacje, a nie obiad!"

Zupełnie się z nim nie zgadzam, bo taki plaster syci głód jak mało co :)

 

 

Kulebiak z grzybami

(na 1 placek wielkości keksówki)

 

Na ciasto:

- 300 g mąki pszennej,

- 75 g masła/ margaryny,

- 2 łyżki śmietany kwaśnej,

- solidna szczypta soli,

- 1 jajko

 

Na farsz:

- duża cebula,

- 500 - 600 g pieczarek,

- 1,5 łyżki masła,

- 3 łyżki bułki tartej,

- 1 łyżka kwaśnej śmietany,

 - jajko,

- przyprawy (sól, pieprz, słodka papryka)

 

Przygotować farsz: Pieczarki umyć, posiekać w kostkę (lub zetrzeć na tarce jak ja) i udusić na maśle razem z posiekaną cebulą.

Dodać śmietanę.

Przestudzić, przyprawić do smaku.

Wbić jajko i wsypać tartą bułkę, dokładnie wymieszać.

 

Z podanych składników szybko zagnieść kruche ciasto.

Lekko podsypując mąką rozwałkować na kształt prostokąta i grubość między pół a centymetrem.

 

Na ciasto wyłożyć nadzienie, rozsmarować.

Złożyć jak kopertkę - najpierw boki do środka, a później zwinąć w roladę (wielkości keksówki jaką dysponujemy).

 

Formę wyłożyć papierem do pieczenia, przełożyć do niej kulebiaka.

 

Piec w temp. 200 st. C, aż wierzch ładnie się zrumieni.

 (u mnie zajęło to grubo ponad pół godz.)