Sernik pomarańczowy

Bezbłędny.

 

 

Dla nas sernik musi być maksymalnie serowy - nie uznaje serników z serka kremowego czy mascarpone... Nie twierdze, że bym ich nie zjadła, ale traktuje je jak gorszą kategorię... ;)

"Prawdziwy" sernik musi być z kwaśnego twarogu, ale robię ustępstwo - nie używam tłustego, a półtłusty albo chudy...

 

 Ten jest idealny - ciężki od twarogu, wilgotny, lekko kwaśny.

Cały smak i obłędny zapach w nim pochodzi ze skórki pomarańczowej.

Spód jest z kruchego ciasta, nie za bardzo słodki.

Cudo!

 

Będzie idealny na świątecznym stole... A zapach pomarańczy rozchodzący się podczas pieczenia podkreśli atmosferę Gwiazdki :)

 

Sernik pomarańczowy

(1 tortownica)

Spód:

- 200 g mąki pszennej,

- 100g masła,

- 1 jajko,

- 3 łyżki cukru,

 

- łyżka mleka

 

Masa serowa:

- 1 kg twarogu,

- 3 jajka,

- 150ml śmietany (kremówki),

- 1/2 szkl. cukru,

- proszek budyniowy lub 1 łyżka mąki ziemniaczanej,

- skórka obtarta z dwóch (umytych i sparzonych) pomarańczy,

- pół szkl. rodzynek

 

Z mąki, masła, jajka i 3 łyżek cukru zagnieść szybko kruche ciasto. Owinąć w folię, schłodzić.

Ser zmielić, połączyć z cukrem, żółtkami, śmietaną, proszkiem budyniowym, skórką pomarańczową i rodzynkami.

Ubić pianę z białek i delikatnie wmieszać do masy.

 

Ciasto rozwałkować i wyłożyć nim natłuszczoną tortownice (można uformować brzegi z ciasta), wyłożyć masę serową.

Posmarować wierzch łyżka mleka.

Piec 1 godzinę w 190 st. C.