Sernik z ziemniakami

O serniku z ziemniakami dużo i długo słyszałam, ale jakoś nie przekonywał mnie ten pomysł... Ciasta marchewkowe, buraczkowe - zawsze, ale dodawać do sernika ziemniaki?

 

Tym bardziej się za niego nie zabierałam, bo mama kiedyś jadła i mówiła, że czuć te ziemniaki, więc całkiem mi obrzydziła...

Ale Majlord tak lubi wszelkie serniki, a ja akurat trafiłam na ten przepis i... skusiłam się.

Oświadczam, że ziemniaków wcale nie czuć!

Zrobiłam nawet eksperyment, podsunęłam sernik Majlordowi i też nie wyczuł...

Także nie lękajcie się!

Jest to chyba jeden z lepszych serników - ciężki i bardzo soczysty.

Warto spróbować!

 

Oryginalny przepis znalazłam w  gazecie, ale sporo zmieniłam - między innymi zmniejszyłam ilość cukru i samych ziemniaków. Dałam też sporo mniej masła, bo nie lubię tłustych ciast.

Wydłużyłam też czas pieczenia.

Podaję po moich modyfikacjach.

Sernik z ziemniakami

(na tortownice)

- 1 kg twarogu,

- 2 ziemniaki,

 - 6 jajek,

- 125 g masła,

 - 150g cukru,

- skórka starta z cytryny,

- 50g rodzynek

 

Ziemniaki obrać, ugotować, ostudzić.

Ser zemleć razem z ziemniakami (ja używam do tego praski do ziemniaków, bo nic nie sprawdza się lepiej - przepuszczam przez nią ser i ziemniaki, później mieszam).

Żółtka oddzielić od białek.

Żółtka ubić z masłem i cukrem na jednolitą jasna masę. Dodać skórkę startą ze sparzonej cytryny.

Wciąż ubijając dodawać po łyżce sera z ziemniakami.

Na koniec wmieszać sparzone wcześniej rodzynki.

Ubić białka na sztywną pianę i też delikatnie wmieszać do masy serowej.

 

Tortownicę wyłożyć papierem do pieczenia, wylać do niej masę, wygładzić.

Piec w temp. 175 st. - w oryginalnym przepisie był podany czas 1 godz., ale u mnie po tym czasie sernik nie był z wierzchu nawet lekko przyrumieniony, więc piekłam 1,5 godz. Trzeba obserwować (przez szybkę) - być może w nowych piekarnikach pójdzie to szybciej...

Po zakończeniu pieczenia studzić w uchylonym piekarniku, bo łatwo opada (mój też opadł, ale mniej niż by mógł...).