Domowy makaron pełnoziarnisty

Był taki czas, że gdzie mogłam wciskałam zdrowsze zamienniki.

W ten sposób powstał i pełnoziarnisty makaron.

 

Tomek zachwycony nie był, bo nie lubi udziwnień...

Ja - niestety - też wolę zwykłe kluchy z białej mąki.

Ale od czasu do czasu warto zdrowiej...

 

Przepis banalnie prosty - ten sam co na zwykły makaron, tylko mąka inna.

Łatwiej go rozwałkować, nie jest elastyczny więc zostaje tak cienki, jak go zrobimy.

I taniej niż ze sklepu..

 

Domowy makaron pełnoziarnisty:

- 100 g mąki pszennej pełnoziarnistej (graham),

- 1 jajko,

- szczypta soli,

- kilka kropel oliwy

Podałam wyżej proporcje - ilość można zwiększać przy ich zachowaniu. Czyli np. na pół kg mąki dajemy 5 jaj.

Z mąki usypać kopczyk, posolić, wlać oliwę, wbić jajko.

Pobieżnie wymieszać widelcem.

Zagnieść ciasto.

Zawinąć w folię spożywczą i chłodzić przynajmniej 20 min.

Podsypując mąką rozwałkować jak najcieniej się da.

Posypać mąką po wierzchu, zwinąć w rulon, kroić paski.

Rozwinąć.

Wrzucać na osolony wrzątek i gotować (około 5 - 8 min).

Keks

Keksu nie piekę zbyt często, a szkoda.

W sumie nie wiem dlaczego tak rzadko u nas bywa, bo wszyscy go lubimy...

Przepis na ten wzięłam stąd.

 

Wyjątkowo nie wprowadzałam zmian (nie licząc cukru).

Wyszedł pyszny, a przepis jest banalny!

Jedynie co sknociłam - miałam wrażenie, że ciasta jest za dużo, więc podzieliłam go na dwie keksówki... Przez to wyszły takie "cieniasy" - niewiele wyrosły.

Polecam użyć jednak jednej blaszki...

 

Keks:

- 1 kostka margaryny,

- 5 jaj,

- 250 g mąki (1,5 szkl.),

- 3/4szkl. cukru,

- 1/2 łyżeczki proszku do pieczenia

- około 350 g bakalii (u mnie głównie rodzynki i kandyzowane skórki, trochę orzechów)

Przesiać mąkę z proszkiem.

Białka oddzielić od żółtek.

Margarynę utrzeć z cukrem. Dodawać po jednym żółtku. Stopniowo wsypywać mąkę z proszkiem.

Wrzucić bakalie, wymieszać.

Ubić białka na sztywną pianę i delikatnie wmieszać je łyżką do ciasta.

Formę do keksu wyłożyć papierem lub wysmarować tłuszczem i posypać bułką tartą.

Wyłożyć ciasto.

Piec 1 godz. w temp. 180 st. C.

Kokos - jak to się je?

 Dawno nie było wpisu o owocach - dziwne, bo zdjęcia tego kokosa trzymam już od lata :)

Doczekał się :)

Czy wiecie, że spadające z drzew kokosy zabijają co najmniej kilku ludzi rocznie?

 

 Kokos to bardzo twardy orzech wypełniony wodą kokosową. Właśnie - wodą, a nie mleczkiem! Ludzie często mylą te pojęcia.

(Mleczko otrzymuje się przez moczenie wiórków kokosowych, a olej oczywiście przez wytłaczanie z miąższu).

Wybiera się go kierując się... chlupotem. Stary owoc będzie bardzo chlupotał, bo wody będzie w nim bardzo mało. Po potrząśnięciu musi być słychać wodę, ale musi być też słychać, że jest jej dość pełno.

  

 Żeby go otworzyć musicie znaleźć na jednym z jego końców takie 3 czarne dziurki - tu owoc jest najbardziej miękki. Należy w którąś z dziurek wbić korkociąg/ śrubokręt i przewiercić.

Następnie trzeba wylać wodę kokosową.

Woda kokosowa, to przejrzysty, mętny płyn.

Niestety nie mam zdjęcia...

Tomek pił, mi zapach przeszkadzał, więc nie dałam się skusić...

Być może nie wiecie, ale woda kokosowa ma skład bardzo podobny do składu osocza ludzkiej krwi. Wędrując przez całe drzewo z gleby do owocu, zostaje przefiltrowana, więc nie posiada zanieczyszczeń. W dawnych czasach używano kokosów, gdy żołnierze byli mocno ranni, a krwi brakowało. Oczywiście woda do transfuzji musi być sterylna czyli prosto z owocu.

Opróżniony z  płynu kokos należy owinąć ręcznikiem i rozbić młotkiem.

 

 Wydłubujemy z twardej brązowej skorupy, obieramy z lekko brązowej skórki i już.

Gotowy do spożycia.

 

A spożywać można na wiele sposobów - schrupać na surowo, pociąć na płatki, zetrzeć na wiórki.

Wiórki można ususzyć lub zamrozić.

Trze się dość ciężko, miąższ się przy tym kruszy - nie wiem czy warto skoro w sklepach jest tyle gotowców.

Ja moje zamroziłam, ale próżny trud - po powrocie z wakacji zastaliśmy odmrożoną lodówkę i wszystko (w tym kokos) się zmarnowało...

 

W smaku jest... chyba mniej intensywny niż wiórki kupne. Przynajmniej odniosłam takie wrażenie, bo część zdążyłam zużyć do kruszonki i niewiele było czuć.

Dobry do pochrupania na surowo, ale to dla prawdziwych amatorów. Tomkowi smakowało, bo on kokosy uwielbia, ale ja za kokosem na surowo kalesonów nie zgubię...

Znacie? Lubicie?

Wykorzystujecie w formie "świeżej"?

Sałatka niby-grecka

 Niby, bo pewnie z oryginałem nie ma nic wspólnego.

To taka nasza sałatka obiadowa. 

Zazwyczaj Tomek kręci nosem na brak w obiedzie ziemniaków, ale staram się ją robić co najmniej raz w miesiącu. Łaskawca się zgadza pod warunkiem, że będzie dużo majonezu.

Na szczęście ja sama go dodaje, więc jednak trochę ten majonez wydzielam.

 

Sałatka jest bardzo syta, idealna na szybki obiad.

Równie dobrze sprawdzi się jako dodatek do mięs z grilla.

 

Sałatka niby-grecka

(proporcje na solidną miskę sałatki)

- mieszanka sałat (około 150g),

- 10-15 pomidorków koktajlowych,

- pół ogórka szklarniowego,

- 2-3 kromki chleba na grzanki,

- opakowanie sera feta,

- pierś kurczaka,

- przyprawa do gyrosa,

- ewentualnie oliwki,

- majonez

Kromki chleba kroję w kosteczkę, rumienie na suchej patelni.

Pierś kurczaka kroję na małe kawałki, solidnie oprószam przyprawą do gyrosa, odstawiam na kilka minut, żeby "naszła". Smażę na odrobinie oleju.

Fetę i ogórka kroję w małą kostkę, pomidorki kroję na pół.

Mieszankę sałat wrzucam do miski, dorzucam pomidorki, oliwki, ogórka, ser, wystudzone grzanki i zimną pierś kurczaka.

Doprawiam pieprzem (nie używam soli, bo feta jest bardzo słona).

Dodaję 2-3 łyżki majonezu, mieszam.

Najlepiej podawać schłodzoną.

 

 Godzicie się z sałatką w miejsce obiadu, czy musicie mieć "treściwie" - ziemniaki i mięcho?

 

Babeczki z puszystą pianką

 Długi czas nie piekłam muffinek... z prostego powodu - nie miałam foremek.

 

W końcu kupiłam, była okazja i upiekłam. Oj, jak sobie wtedy wyrzucałam zmarnowany czas, gdy nie znałam radości tworzenia tych małych cudeniek!

Teraz piekę często, a te pierwsze wreszcie doczekały się publikacji.

Przepis na nie znalazłam w "Przyślij przepis" - jak zwykle po swojemu trochę zmieniłam składniki (między innymi dałam mniej cukru).

Najbardziej chodziło mi o tę piankę z góry. Pojęcia nie miałam cóż to będzie za smak.

W końcu okazało się, że to ciepłe lody, znane też niektórym jako "murzynki" :)

Przepis podaję po moich zmianach.

 

 Babeczki z pianką (ciepłym lodem)

12 sztuk:

Ciasto:

- 3 jajka,

- 1/2 szkl. cukru,

- łyżeczka sody oczyszczonej,

- łyżeczka proszku do pieczenia,

- 2 łyżki kakao,

- 1/2 szkl. oleju,

- 1 szkl. mąki,

- jabłko,

- gruszka

 

Mąkę przesiać z proszkiem i sodą.

Jabłko i gruszkę umyć, obrać, wykroić gniazda i zetrzeć na tarce o dużych oczkach (każde osobno).

Białka ubić na sztywną pianę, pod koniec dodawać cukier i żółtka.

Wciąż miksując dodawać na przemian mąkę z proszkiem i sodą oraz olej.

Ciasto podzielić na pół, do jednej części dodać kakao i wymieszać. Wmieszać startą gruszkę.

Do białej części ciasta wmieszać starte jabłko.

Przelać do foremek wyłożonych papilotkami.

Piec około 30 min. w temp. 180 st. C.

Studzić na kratce.

Pianka:

- 3 białka (koniecznie wcześniej sparzyć jajka!),

- 1 i 1/4 szkl. cukru,

- 1 łyżeczka ekstraktu waniliowego

Dodatkowo:

- posypka do dekoracji

Pianka będzie bardzo słodka!

Białka ubijamy z ekstraktem i 1/4 szkl. wody. Gdy zacznie się robić piana powoli wsypujemy cukier.

Miksujemy około 2 min. na sztywno, po czym ubijamy przez dokładnie 12 min. w kąpieli wodnej (nie krócej!)

Studzimy.

Za pomocą rękawa cukierniczego wyciskamy piankę na ostudzone babeczki.

Posypujemy posypką.

 

 

To 12 min. ubijania w kąpieli wodnej ma zapewnić piance odpowiednią temperaturę.

Po prostu - w garnku doprowadzamy wodę do wrzenia, kładziemy na garnku miskę z pianą z białek i ubijamy.

 

Zapewniam, że warto się potrudzić.

A przepis jest prostszy niż się wydaje... :)

Komuś babeczkę?

Gzika i pyrki

Dla wielu osób jest to "ten" gzik i je się "go" z ziemniakami.

W moim domu rodzinnym to zawsze była "ta" gzika z pyrkami :)

Z gziką jak z mizerią - co dom, to inna.

W moim domu rodzinnym była rzadsza i każdy dostawał jej wielką michę w której maczał ziemniaki.

"W gościach" raz jadłam ją tak: była mała miseczka gziki na wszystkich, kroiło się kawałeczek ziemniaka, nakładało odrobinę masła, soliło i nakładało odrobinę sera.

Ja nie przesadzam w żadną stronę - robię gęstą i dość sporo, ale nie tyle, żeby zostawała na następny dzień.

 

Gzika

(porcja dla dwóch osób):

- kostka białego sera (250g),

- pół cebuli,

- 4-5 łyżek kefiru,

- sól,

- pieprz,

- szczypiorek i/lub koperek - co akurat jest w domu

Cebulę siekam w kosteczkę.

Ser ucieram na gładko (można użyć quarka, ale nie będzie aż takie dobre), dodaje kefir, mieszam. Wrzucam cebulę, koperek, szczypiorek, mieszam.

Doprawiam solą i pieprzem.

Wkładam do lodówki na kilka godz., żeby "naszło".

Podaję z ziemniakami gotowanymi w mundurkach.

 

A w Waszych domach jak się je gzikę?